Paalam

Ang tulang ito ay alay ko sa mga naiwan ng kanilang minamahal noong August 31,2016, Davao City Bombing. Labis ang aking lungkot nang mabalitaan ko iyon at ang aking pakikidalamhati sa mga naiwan. Minsan naisip ko na paano kung isa ako doon sa mga nasawi? Mawawala nalang ng hindi ko alam kung kailan at biglaan. Nakakalungkot isipin pero iyon ay patunay na hindi natin alam kung ano ang mangyayari sa atin ngayon, bukas, at sa susunod pang mga bukas. Kaya nararapat lang na pahalagaan natin ang bawat sandali ng ating buhay. Ang mga taong ating minamahal at nagmamahal sa atin. Dapat lang na maging masaya tayo araw-araw dahil di natin alam hanggang saan magtatapos ang ating hiram na buhay sa Panginoon. Haaay :(



Kahapon lamang ay masaya tayong nagmamahalan
Puso nating dalawa ay labis ang tuwa at walang pagsidlan
Kinukuwento mo sa akin ang araw at hapon mo
Pati na rin ang kinain mo na nagpabusog sa'yo

Palagi mong sinasabi sa akin ang iyong mga pangarap
Pangarap na kay tayog at hinihintay mong matupad
Pangarap na pati ako ay iyong sinasama
Magtayo ng bahay at bumuo ng pamilya

Mga simpleng bagay na ginagawa mo ay malaking bagay para sa'kin
Pagkat dala nito ay kulay at saya sa mundo kong iyong inangkin
Nangako sa isa't-isa na lahat ay ating tatahakin
Basta't hawak kamay tayong magkasama habang nililipad ng hangin

Kahapon ay di ko malimot ang ngiti sa iyong mga mata
Nang sinabi ko sa iyo na sobrang mahal na mahal kita
Kahapon ay parang wala nang katapusan
Sapagkat ikaw at ako ay lubos ang kasiyahan

Di ko malaman kung bakit sa atin ito ay nangyari
Di man lamang kita naabutan sa huling sandali
Ika'y nagpaalam nang wala man lang pasabi
Kaya pala kahapon palagi mo akong pinapangiti

Naiinis ako sa aking sarili
Bakit ka pa pinayagan na umalis sandali
Ang sandali palang iyon ay magiging huli
Na ika'y makausap, makita at makatabi

Mahal ikaw ngayon ay nagpaalam
Tatanggapin ko na lamang ang tuluyan mong paglisan
Baon mong pagmamahal ay hindi ko kailanman malilimutan
Pagkat pagmamahal ko sa iyo ay magpakailanman.

-ACM-

Popular posts from this blog

Takot Ka Bang Mamatay?

Isang tanong na simple pero mahirap sagutan. Ang mga tao sa mundo ay iba-iba ang opinyon batay sa kanilang persepsyon at paniniwala. Ako? Takot ba akong mamatay? Dati ang nasasagot ko sa tanong na ito ay hindi. Hindi ako takot mamatay. Ngunit sa isipan ko ayokong mamatay na dumaan sa disgrasya, nagkakalasog lasog ang katawan, natatakot akong may ibang taong magbibihis sa akin, natatakot akong may magkulang sa parte ng katawan ko. Nakakatawang isipin pero nang ako ay magkaroon na ng mas matinong pag-iisip, napagtanto kong iyong mga sagot ko dati ay purong isip-bata. Walang malalim na dahilan. Yun bang parang nabuhay ka lang na para sa sarili mo. Sa paglipas ng panahon, tayo ay tumatanda, kasabay ang pagtanda at paglawak ng ating isipan. Ngayong tinatanong ko ang sarili kung takot ba akong mamatay, nag iba na ang aking sagot. Ang dating hindi, naging "oo". Tama, takot akong mamatay lalo't nakita ko ang halaga ng buhay. Lalo't nakita ko ang halaga ng aking p...
Read more
Sabi nila kung mahal mo, ipaglaban mo. Pero di nya ako ipinaglaban. Di nya na ba ako mahal? Ang alam ko kasi mahal niya ako o baka ako nalang yung umaasa. Baka hindi ako karapat-dapat ipaglaban. Sabi nila kung mahal mo, palayain mo. Pinalaya namin ang isa't-isa, baka nga sobrang mahal ko siya at mahal niya ako. O baka hindi na talaga niya ako mahal kaya papalayain na lang. Katulad ng isang ibong inalagaan at minahal ngunit paglipas ng panahon ay kailangan nang palayain mula sa hawlang pinuno ng pagmamahal. Pero mahal ko siya. Pinalaya ko kasi gusto niya. Ayokong ipilit ang sarili ko sa isang taong itinataboy ako o ramdam kong hindi ako ang kailangan niya. Pero mahal ko parin siya. Kailan ba dapat magmahal na di mo kailangang palayain sya o di mo sya kailangang ipaglaban kasi siya mismo ang lalaban para sayo? Kailan ba dapat magmahal para masabi mong nakaayon ang oras,lugar,panahon at pagkakataon? Baka nga hindi lang talaga sapat ang salitang "mahal kita" hindi sap...
Read more

Lilipad Tayo

Dahil hindi ka nawawala sa isip ko elepante, ito para sayo: Ngumiti ka lang at kumpleto na ang araw ko Kumikislap na mga mata mo'y tanaw ko sa malayo Liwanag ay iyong dala sa dating madilim na buhay ko Nagbibigay ningning sa mundo ng aking pagkatao Isa kang anghel na pinadala mula sa langit Upang ipaalala sa akin na ang buhay ay hindi lamang mapapait Kundi tamis din na tulad ng isang hinog na mangga At kending nagpapasaya sa mumunting mga bata Tayo na at lumipad sa mundong ibabaw Pag-ibig na natagpuan ko sa iyo'y umaapaw Ilipad mo ako sa hanging nag-aalis ng mga pangamba At tayo'y magpapadala sa agos ng ating tadhana Titig mong tumutunaw sa pader ng aking pagkabahala Tulad ng sinag ng araw na tumama sa nyebeng dambuhala Ika'y isang yerong nagpoprotekta sa akin Sa tuwing inuulan ako ng aking mga suliranin Pakiramdam ko'y nakakita ng isang diyamante Mula sa bundok na puno ng mga nananakot na higante Wari ko'y ano ba ang dahilang ng aking p...
Read more