Dati lagi kong naiisip na
"Paano kaya kami maghihiwalay? Sino kaya ang unang bibitaw sa amin? Bakit kaya?"
Yan ang tinatanong ng utak ko. Pero sumasagot din tong puso ko at ang sabi,
"suss. Di kami maghihiwalay. Imposible yun. Mahal namin ang isa't isa.."

Pero yun nga. Posible nga pala talaga lahat. Masakit man ito, o hindi nyo man parehong ginusto. Masakit. Masakit lalo't naghiwalay kayo dahil kailangan. Minsan naisip ko pa na sana iba na lang yung dahilan kung bakit naghiwalay kami, nang sa ganun hindi siya masaktan sa naging desisyon nya. Sana may nagawa akong mali o nasira ko yung tiwala nya para maisip nya na hindi ako karapat dapat para sa kanya at hindi na siya mahirapan pa.

Siguro nga hindi sapat ang mahal nya ako at mahal ko siya. Hindi sapat na parehas kayo ng pangarap sa buhay. Hindi sapat na malaman nyo mismo sa sarili nyo at ramdam nyo pareho sa puso nyo na para kayo sa isa't-isa. Kasi ang totoo, may mga bagay na kahit anong pilit, kung hindi aayon sa tamang lugar, tamang oras at tamang panahon, hindi rin mangyayari.

Sabi nga nila, kung mahal mo palayain mo. Pero paano nga kung sobra mong mahal ang isang tao at hindi mo na nakikita ang sarili mong iba ang iyong kasama? Kasi nga natuto kang mangarap nung nakilala mo siya, natuto kang magmahal ng sobra at magpahalaga. Kahit pa sa pamamagitan lamang ng mga simpleng bagay kayo nag-uugnay.

Paano mo ba malalamang kaya pa? Kaya mong maghintay at wag bumitaw sa pangakong para lamang kayo sa isa't-isa?

Ang hirap palang umibig kung hindi pa panahon para sa mga puso nyo. Minsan talaga tong si Kupido masyadong excited kaya pinana kaagad ang puso ko, ang puso nya. Pero iba din kasi talaga kapag puso na yung tumibok, kapag puso na ang nagpasya, kapag puso na ang makahanap ng kapares nya.

Ang dapat na lang na gawin ko ay maghintay sa tamang panahon. Ang magmahal sa kanya kahit na walang hinihintay na kapalit. Ang mahalin siya kahit hindi ko man siya nakikita araw-araw o nakaka-usap. Hanggang sa napagtanto ko na ang totoong pagmamahal, hindi tumitigil o nababawasan sa paglipas ng panahon, hindi kumukupas kasabay ang pagtuyo ng mga dahon at nahuhulog mula sa puno. Dahil ang totoong pagmamahal, nandito sa puso. Nananatitili, naniniwala at naghihintay.

Kung hindi man kami ngayon, baka bukas.



Popular posts from this blog

Takot Ka Bang Mamatay?

Isang tanong na simple pero mahirap sagutan. Ang mga tao sa mundo ay iba-iba ang opinyon batay sa kanilang persepsyon at paniniwala. Ako? Takot ba akong mamatay? Dati ang nasasagot ko sa tanong na ito ay hindi. Hindi ako takot mamatay. Ngunit sa isipan ko ayokong mamatay na dumaan sa disgrasya, nagkakalasog lasog ang katawan, natatakot akong may ibang taong magbibihis sa akin, natatakot akong may magkulang sa parte ng katawan ko. Nakakatawang isipin pero nang ako ay magkaroon na ng mas matinong pag-iisip, napagtanto kong iyong mga sagot ko dati ay purong isip-bata. Walang malalim na dahilan. Yun bang parang nabuhay ka lang na para sa sarili mo. Sa paglipas ng panahon, tayo ay tumatanda, kasabay ang pagtanda at paglawak ng ating isipan. Ngayong tinatanong ko ang sarili kung takot ba akong mamatay, nag iba na ang aking sagot. Ang dating hindi, naging "oo". Tama, takot akong mamatay lalo't nakita ko ang halaga ng buhay. Lalo't nakita ko ang halaga ng aking p...
Read more
Sabi nila kung mahal mo, ipaglaban mo. Pero di nya ako ipinaglaban. Di nya na ba ako mahal? Ang alam ko kasi mahal niya ako o baka ako nalang yung umaasa. Baka hindi ako karapat-dapat ipaglaban. Sabi nila kung mahal mo, palayain mo. Pinalaya namin ang isa't-isa, baka nga sobrang mahal ko siya at mahal niya ako. O baka hindi na talaga niya ako mahal kaya papalayain na lang. Katulad ng isang ibong inalagaan at minahal ngunit paglipas ng panahon ay kailangan nang palayain mula sa hawlang pinuno ng pagmamahal. Pero mahal ko siya. Pinalaya ko kasi gusto niya. Ayokong ipilit ang sarili ko sa isang taong itinataboy ako o ramdam kong hindi ako ang kailangan niya. Pero mahal ko parin siya. Kailan ba dapat magmahal na di mo kailangang palayain sya o di mo sya kailangang ipaglaban kasi siya mismo ang lalaban para sayo? Kailan ba dapat magmahal para masabi mong nakaayon ang oras,lugar,panahon at pagkakataon? Baka nga hindi lang talaga sapat ang salitang "mahal kita" hindi sap...
Read more

Lilipad Tayo

Dahil hindi ka nawawala sa isip ko elepante, ito para sayo: Ngumiti ka lang at kumpleto na ang araw ko Kumikislap na mga mata mo'y tanaw ko sa malayo Liwanag ay iyong dala sa dating madilim na buhay ko Nagbibigay ningning sa mundo ng aking pagkatao Isa kang anghel na pinadala mula sa langit Upang ipaalala sa akin na ang buhay ay hindi lamang mapapait Kundi tamis din na tulad ng isang hinog na mangga At kending nagpapasaya sa mumunting mga bata Tayo na at lumipad sa mundong ibabaw Pag-ibig na natagpuan ko sa iyo'y umaapaw Ilipad mo ako sa hanging nag-aalis ng mga pangamba At tayo'y magpapadala sa agos ng ating tadhana Titig mong tumutunaw sa pader ng aking pagkabahala Tulad ng sinag ng araw na tumama sa nyebeng dambuhala Ika'y isang yerong nagpoprotekta sa akin Sa tuwing inuulan ako ng aking mga suliranin Pakiramdam ko'y nakakita ng isang diyamante Mula sa bundok na puno ng mga nananakot na higante Wari ko'y ano ba ang dahilang ng aking p...
Read more