Minsan sa sobrang pagmamahal natin sa isang tao, nakakalimot tayo. Nakakalimot tayo na wala na palang "kayo" dahil umaasa ka pa rin na darating ang araw na magsasama kayo habambuhay.

Bawat gising ko sa umaga ay siya agad ang aking naiisip, titingnan kaagad ang phone kung may iniwan ba siyang mensahe para sayo pero kung wala, mapapasabi ka ulit na "ahy oo nga, wala na pala kami". Minsan talaga mahirap tanggapin ang katotohanan lalo't ayaw sumuko ng puso mong mahalin siya. Minsan kahit mismo ang utak mo ay pilit nililimot ang masakit na katotohanan dahil sa paniniwala mong mahal ka niya at ikaw lang ang mamahalin niya.

Hindi ko alam kailan susuko. Hindi ko alam hanggang kailan ko matatanggap na ang dating mundong binuo nyo ay wala na. Ang dating mga nakagawian mo sa paggising at bago matulog ay hindi na katulad ng dati. Hindi ko alam kailan ako aalis sa makulay na mundong kaming dalawa mismo ang nagbigay kulay. Hindi ko alam kailan titigil sa biyahe papuntang walang hanggan na kami mismo ang nakasakay.

"Wala na siya" Yan yung sinasabi ko sa sarili ko na hindi ko masabi kahit kanino. Mahirap pala talaga kapag marami ang nakakaalam sa minamahal mo, kakamustahin kayo, magtatanong ng kahit ano-ano at ikaw naman ay sumasagot na maayos lang lahat sa inyo. Kahit ang totoo ay hindi. Hindi mo masabi. Hindi mo maamin. Kasi hindi mo matanggap.

Pero hanggang kailan?

Hanggang kailan mo magagawang kalimutan muna ang katotohanan at ipapaniwala ang sarili mong parang walang nangyari. Hanggang kailan mo siya tatawaging "mahal" kahit alam mong wala ka nang karapatan sa kanya. Hanggang kailan ka aasa sa reply nya. Hanggang kailan ka mag memessage sa kanya. Hanggang kailan ka kakapit sa tali ng pagmamahal mo sa kanya. Kailan ka susuko?

Popular posts from this blog

Takot Ka Bang Mamatay?

Isang tanong na simple pero mahirap sagutan. Ang mga tao sa mundo ay iba-iba ang opinyon batay sa kanilang persepsyon at paniniwala. Ako? Takot ba akong mamatay? Dati ang nasasagot ko sa tanong na ito ay hindi. Hindi ako takot mamatay. Ngunit sa isipan ko ayokong mamatay na dumaan sa disgrasya, nagkakalasog lasog ang katawan, natatakot akong may ibang taong magbibihis sa akin, natatakot akong may magkulang sa parte ng katawan ko. Nakakatawang isipin pero nang ako ay magkaroon na ng mas matinong pag-iisip, napagtanto kong iyong mga sagot ko dati ay purong isip-bata. Walang malalim na dahilan. Yun bang parang nabuhay ka lang na para sa sarili mo. Sa paglipas ng panahon, tayo ay tumatanda, kasabay ang pagtanda at paglawak ng ating isipan. Ngayong tinatanong ko ang sarili kung takot ba akong mamatay, nag iba na ang aking sagot. Ang dating hindi, naging "oo". Tama, takot akong mamatay lalo't nakita ko ang halaga ng buhay. Lalo't nakita ko ang halaga ng aking p...
Read more
Sabi nila kung mahal mo, ipaglaban mo. Pero di nya ako ipinaglaban. Di nya na ba ako mahal? Ang alam ko kasi mahal niya ako o baka ako nalang yung umaasa. Baka hindi ako karapat-dapat ipaglaban. Sabi nila kung mahal mo, palayain mo. Pinalaya namin ang isa't-isa, baka nga sobrang mahal ko siya at mahal niya ako. O baka hindi na talaga niya ako mahal kaya papalayain na lang. Katulad ng isang ibong inalagaan at minahal ngunit paglipas ng panahon ay kailangan nang palayain mula sa hawlang pinuno ng pagmamahal. Pero mahal ko siya. Pinalaya ko kasi gusto niya. Ayokong ipilit ang sarili ko sa isang taong itinataboy ako o ramdam kong hindi ako ang kailangan niya. Pero mahal ko parin siya. Kailan ba dapat magmahal na di mo kailangang palayain sya o di mo sya kailangang ipaglaban kasi siya mismo ang lalaban para sayo? Kailan ba dapat magmahal para masabi mong nakaayon ang oras,lugar,panahon at pagkakataon? Baka nga hindi lang talaga sapat ang salitang "mahal kita" hindi sap...
Read more

Lilipad Tayo

Dahil hindi ka nawawala sa isip ko elepante, ito para sayo: Ngumiti ka lang at kumpleto na ang araw ko Kumikislap na mga mata mo'y tanaw ko sa malayo Liwanag ay iyong dala sa dating madilim na buhay ko Nagbibigay ningning sa mundo ng aking pagkatao Isa kang anghel na pinadala mula sa langit Upang ipaalala sa akin na ang buhay ay hindi lamang mapapait Kundi tamis din na tulad ng isang hinog na mangga At kending nagpapasaya sa mumunting mga bata Tayo na at lumipad sa mundong ibabaw Pag-ibig na natagpuan ko sa iyo'y umaapaw Ilipad mo ako sa hanging nag-aalis ng mga pangamba At tayo'y magpapadala sa agos ng ating tadhana Titig mong tumutunaw sa pader ng aking pagkabahala Tulad ng sinag ng araw na tumama sa nyebeng dambuhala Ika'y isang yerong nagpoprotekta sa akin Sa tuwing inuulan ako ng aking mga suliranin Pakiramdam ko'y nakakita ng isang diyamante Mula sa bundok na puno ng mga nananakot na higante Wari ko'y ano ba ang dahilang ng aking p...
Read more